Bizim problemimiz; SAYGI. Evet büyük harflerle yazıyorum, biz insanoğlu saygı duymayı bilmiyoruz. At gözlüklerimizi çıkarıp, ön yargılarımızı kırmayı bilmiyoruz. Belki de bilmemek işimize geliyor, çünkü öğrenmeye çalışmıyoruz. Başkalarının hayatlarına, yaşam tarzlarına, düşüncelerine, fikirlerine, duygularına, yaşadıklarına saygı duymuyoruz. Niye böyle yapıyor, bu böyle mi olur, yanlış yapıyor….vs bir sürü cevabımız var hepsine. Asla anlamaya çalışmıyoruz. Başkalarının hayatlarına o kadar dahiliz, başkaları da bizim hayatlarımızın o kadar içinde ki… Resmen hayatımızı tek kişilik yaşamıyoruz, tek değiliz çünkü. Herkesin hayatımız üzerinde o kadar söz hakkı var ki, herkesin hayatına o kadar karışıyoruz ki, benim hayatım diyemiyoruz. Demeye utanıyoruz. Bizim gibi yaşamayan, bizim gibi düşünmeyen bütün insanlara karşı siyahız. Bütün insanlara karşıyız, yargılayıcıyız. Kırılamayan ön yargılar oluşturuyoruz. Hiç bir fikrimiz olmayan insanların, hiç bilmediğimiz hayatları hakkında hepimizin kafasında bir şeyler var. Peki neden? Çünkü ön yargılarımızdan vazgeçemiyoruz. Bilmeden,tanımadan kafamızdan doğru yanlış bir sürü düşünce üretip, sanki gerçeklermiş gibi yorum yapıyoruz, yargılıyoruz. Başkasının hayatı, yaşam tarzı beni ilgilendirmez, ne yaşadığını, nasıl yaşadığını bilmiyorum demiyoruz, diyemiyoruz. Böyle düşünmek işimize gelmiyor çünkü. İnsanlığın çığır açması için belki de önce saygı duymayı, ön yargılarını kırması gerekiyor. İşte o zaman büyürüz, işte o zaman herkes kendi hayatına sahip olur.
