Her toprağın çeşidi ve rengi vardır. Fakat bizim toprağımız onlarla aynı. Tek bir fark var o da renkler. Biri kırmızı diğeri mavi.. Ay’ımız Yıldız’ımız bir bizim. Onlar rengini Türk’ün gökyüzündeki kükreyişinden almış biz ise kanımızdaki şerefimizden.
Bu da demek değildir ki bayrağında her yıldız ve kırmızı rengini taşıyan şereflidir. Bazı kırmızılar var ki onların kanı insanlıktan utanılacak bir kırmızı. Onların kırmızısı kanlarından gelmiyor, onların kırmızısı şerefin yoksulluğundan dolayı oluşan utancın kırmızısı.. Gerçi ne bilir onlar şerefi, namusu, insanlığı… Gökyüzü olan şereflerine geceyi düşürüp Ay’ları olan namusa perde çekmişler. İnşallah hep karanlıkta kalır bu utancın ırkı. Bunlar bayraklarında 5 tane yıldız taşıyan kırmızı renkte olan fakat hala Türk bayrağının bir yılıdızı kadar etmeyen ayrıca kırmızımızın ayrı tonunu kullanan, cehennemin VIP adamları…
Pardon adam dedim…
Benim mavim kırmızım birlikte yatar kalkar. Ey soysuz zamanında korkundan setler dikerken ne oldu da şimdi böyle namusumuza göz dikersiniz! Çek o lanetlenmiş gözlerini namusumdan, bekleme bizden bi yerin korkusunu yaşayıpta setler dikmemizi, bekleme bizden namusumuza dikilmiş gözleri kapatmamızı, biz işimiz o gözü kapatmak değil, deli gibi oymak!
Milyarlarca nüfusun olsa neye yarar. Öyle deme biz 80 milyonuz. Biz Türkistanız, Azerbeycanız, Osmanlıyız, fakat şeref yoksunu milyarlar değiliz. Dediğim gibi milyarlar olsanız ne yazar. Atalarımız zamanında hayvan avına az çıkmadı. Şimdi de biz çıkarız hayvan avına. Fakat eti pis neyse…
Yer Mavi Gök Mavi.. Gönlüm Mavi Şerefim Mavi…
