Kızcağızın acılı üç noktalarından sonra,
” Eyvallah. ” demişti çocuk.
Zavallı..
Bir eyvallah’a ne anlamlar yükledi.
” Belki ” dedi.
Umut beslemekten vazgeçmedi.
Vazgeçmemekten vazgeçmedi..
Saf kalpli kız, anlatamadı nasıl sevdiğini..
Anlatamadı nasıl özlediğini..
Baktı gözlerine onun,
Sevememezliği gördü.
Baktı gözlerine kendinin,
Gördü içindeki alevi..
Attı kendini mısralara, satırlara..
Kırdı kaleminin kopkoyu mürekkebini,
Boyadı bir sayfayı aşk’a..
