Uzun bir ilişkidir söz konusu. 7 ay, 1 yıl veya 3 yıl bu zaman dilimleri içerisinde küsüp darılmalar, trip atmalar, barışmalar, kızmalar, kıskanmalar, süprizler, hediyeler sığdırılmıştır. Ama asla bitti kelimesi kullanılmamıştır. Her iki taraf da sevmiyordur bu kelimeyi çünkü bir kere bittiği zaman asla geriye dönüşü olmuyor çoğu ilişkilerin. O kelime ne kadar hafifmiş gibi görünsede dibe götürüyor insanı bi nevi beyin ölümü gerçekleşiyor. İnsan ilişknin o güzel gidişatı içerisinde bunu düşünmek bile istemiyor ama en ufak bir kızgınlık veya dargınlık o kelimenin sinyallerini yakıyor beyinde. Ya o bitti derse ? Ya bu ilişki biterse ? ” Aşkım ayrılırsak ne yaparsın ? Başka kızlara gider misin ? ” veya ” Başka erkeklerin omzunda bu kadar rahat uyuyabilir miyim ? ” Ağlamaklı bir ortam oluşur korku sarar her tarafı işin içerisinde sevgi olduğu müddetçe bu korku asla ayırmaz insanları. Aslında iyi bi şeydir korku herşeyi açığa çıkartır. Ayrılık böylece hesaplanmış olur ama bu güzel gidişatın içerisinde ki hesapla yaşanılan ayrılık acısı kesinlikle aynı olmaz. Yaşamayı hiç istemediğimiz için geri kaçarız hayalini bile kuramazsın o kadar zordur ayrılık. Kısa depresyonlar ağlamalar insan düşündükçe daralıyor. Koskocaman bir yalnızlık dahil oluyor hayatınıza hava 1 derece soğuksa -10 derece gibi hissettirir yalnızlık. GECELER olduğundan daha karanlık gelir ve bağırmak istedikçe sığamazsınız odalara yaşanlılan her güzel şey bu ayrılık hesabına iter insanı bi dur der düşün ya biterse
Güzel ilişkilerin bitmemesi dileğiyle….
