VURMA!

Dumanlar mı vardı göremedim aramızda duvarlar mı..

yüreğimden yüreğine çıkmazlar mı vardı sezemedim.
seçemedim günün bu saati bizi
görebilir miydim seni,gördüm.
ama o sen miydin?
algılarımız farklıydı;senin siyaların..

bakabilir miyim bi gün onlara.

uçabilir misin bu gece buraya,saatler o kadar yoksun,çıkmaz sokaklar bi o kadar daha.

görebilir miydim seni orda..
vurma!
yanımdan geçen çocuk;sokaklarda evrilen
vurma!
siyah tenlerinde ve siyahi olmayan berrak yüreklerinde taşıdıkları sevgi boylarından büyük olan çocuklar vurmayın!
Bu kokular altında yaşamak zor,
kalınlaştırdığıınız sesleriniz;

kavga ederken zor
savaşırken zor
severken zor

sesinizin aksine sertleşmeyen duygularınız.
siz vurulmadınız mı bir kere daha

bir kere de annenizin koynunda.

sizi vurdular
size ağır vurdular.
duvarların öteki tarafında.
yüzü dumanlı olanlar,ağzı leş olanlar.

yengeçler duvarın bu tarafında tatlı sularda

bacaklarından tutup kaldıramadığınız kızlarınız..

size ağır gelenler.

yumurtalarını çaldınız
kıskaçlardan korkarak usulca ve biraz sessiz ve biraz çocuk gülümsemesiyle becerediniz bu işi.
onları çaldınız.
yüzünüzde korkunun buruşukluğu..
yüreğinizden gözlerinize doğru yükselen

ve boşalan

ve bir çağlayan gibi haykıran;

korkunuz.

sizi onlardan çaldılar.

bu kokular altında korkmak zor.
vurma!