Yanlış olma olasılığından ötürü doğru olma olasılığını göz ardı ederek, yaşan(a)mamışlıklar biriktiririz bu yolda. Belki de en büyük pişmanlık bu olacaktır yolun sonunda Tekrar yazmak tekrar hatırlamak. İstedim ama dile kolaydır unutmak. Sonsuzluğun sonu beyaz ince çizgi. Basıyorum yerim sağlam yok başka belirti. Yazmak demek döngünün devinimi. Herkese yetecek kadar fark var. Benimki de üstünde durduğum çizgi. Ses devam ediyor, çok uzakta değil. Nefes alıp veriyorum, yaşıyorum o zaman, tekrara gerek yok. Aceleye getirilen bir yaşam, bir hikâye, yeniden kurgulananın oluşturduğu umarsızlık. Gözlerin aklımın fuhşanesi, aynaya batkımda gördüğüm kadar hayal. Belki de bir “hiç” kendimden geriye bıraktığım…
Mevsimsiz Sohbet
