Oda da bir apartman boşluğu dolusu ses. Sen varsin bi yerlerde. Sesin var duyuyorum. Yalnizligi dört bucak ariyorum kendimle karsilikli. Güneş küsmüş, ay gülümser. Bir yanin hep eksik.
Koltuklar..
Her Gülümseyişinde gicirdarlar.Elimle yokluyorum her yeri.
Kör ebe oynuyorum seninle karşilikli. Sesin var duyuyorum.
Hep ben ebeyim.böylesi gülünç…
Seni cikartiyorum artik oyunumdan olmasi gereken bu
-Ben kendimle yalnizlik oynamayi severim,kör ebede ebeliği paylasamam öyle-
Bulamıyorum,yokluyorum sesin var duyuyorum.
Bir hislik dokunuşum kalmiş ebeligime. Ama sevmiyorum bir baskasini oyunumda.
-Bir aminlik tutuşum kalmiş-
Ama ben yalniz oynamayi seviyorum,yokluğunla karşilikli. O yüzden iyiki yoksun..
