Bitirdim kalbimdeki yıkıcı etkileri; bunca senemi çiğneyip sakız gibi, tükürmeyi unutmuşum da yutmuşum meğer… Neler oldu oluyor, herkes herhalde yaşarken ben neden kendimi öldürüyor?
Sildim attım ruhumdaki garip yabancıyı. Saatin sonunda vurup kaçtım kimsesizliğime, yaşarken var olmak bu değildi farkındayım. Yorgun düştüm, zamanımın hırsızıydım kelepçeli hayatıma devam ederken volta attığım mutluluklara bir deli kaypak çöp poşetinde rastladım. Bunca yıl, bunca zaman, bunca seviş ve seviliş boşa gitmiş gözyaşlarıyla; tek kendimi sattığım yabani kök salmışlığıma medeni halimle bir çizik attım.
Uzattım kendimi yakamozun sarı saçlarına, şifamı diledim denizin altından; boğulmadan yaşamayı öğrenmek ister kalbim; haydi, tutma beni zaman…
Dilara AKSOY
