Tutunamadığım gölgenin mihrabımın ferfecir kaderine sövüşüne ithafen, şimdi senden yana olan acılarımı örtmeye yorgan arıyorum. Yaz, kış’a döner ben yazarken; her harfini haddinden bilmeyen kalemimden biliyorum. Bir de seni çok ama çok özlüyorum. Veryansın ateşlerimde kağıdımı yaktım. Sarılsam darılsam bir de öpüp koklasam aşkından; mutlu olurum.
Ölümüme neden olan sevdasız zuhal’im; zaten ay bana dönükken bile beni hiç görmedi.
Dilara AKSOY
