Nasılsın sevdiğim, ben o güne göre biraz daha iyiyim sanırım. Alışıyorum sensizliğe,sessizliğe,mutsuzluğa,yalnızlığa ve ne kadar acıtsa da içimde olan senin o bitmeyen hasretine yavaş yavaş kanatarak delip geçmesine alışıyorum… Sen nasılsın mutlu musun? Seviyor musun gerçekten onu? Bu kadar mı acımasız bir insan olacağını asla tahmin edemezdim.Merhametli bir insan gibiydin benim yanımda yani öyle yada ben öyle inanmak istedim.Aklımın ucundan dahi geçmezdi beni yakacağın.Bilmiyordum bana vaat ettiğin gül bahçelerine giderken ayaklarıma batan dikenlerin canımı bu kadar yaktığını sana inanıp kör olmuşum meğerse görmemişim yerdeki kanları ve yürümeye devam etmişim.Pişman değilim ama gene olsa gene yapardım yine severdim seni yine inanırdım sana.Bu sefer daha tedbirli davranırdım ama sana her seferinde elimde kalbimle gelmezdim.Biraz daha sana benzerdim,acımasız,korkusuz,umursamaz,tehlikeli olurdum karşında.Ama her şey için çok geç artık.Sen onunlasın gelmek için kalbim bir adım atsa dahi ayaklarım bin geri gider.Öleceğimi bilsem de dönemem sana ve sende sakın ola yanılıp yenilip dönme bana tekrar seni kabul etmem.Kalbim ne kadar senin hasretinle kan ağlasa da beynim beni durduracak.O kızı tekrar yakıp yıkamazsın izin vermem.Dokunamazsın artık onun kalbine, Duvarlar örülü sarmaşıklarla dolu artık sevsen bile geç kaldın artık kalbine erişemezsin.Derinlerdeki izlerini silemezsin elbette ama kanatamazsın da artık her biri iyileşiyor gün geçtikçe.Ve bu sana son sözüm olsun sende unutma asla beni unutama cehennemde birlikte yanacağımız çok günler olacak ve ben kalbimin acısından hissetmezken sana da acımayacağım.Kendine iyi bak…
