Her insanın acısı kendine göre büyük ve dayanılmazdır.
Ve her acı sonunda dünyanın sonunun geldiğine , bu sefer toparlayamayacağına inanabilir insan.
Ama öyle değilmiş yeni farkediyorum cevremdeki insanlara baktıkça.
Acı çekmelerine neden olan olayları hiç korkmadan, sonunun bir daha acı verebileceğini düşünmeden, körü körüne bir inat ve istekle tekrarlayabilen insanlar maalesef çok fazla sayıda bulunuyor etrafımızda.
Her acıdan sonra kendine sözler verip, o sözleri kısa süre sonra hiçe sayarak uçuruma giden insanları gördükçe aslında acının bir sınırı olmadığını ve biz insanların aslında acıdan hiçbir zaman ders çıkarmayacak özellikte olduğunu görmek acı verici.
Acıyı boyutlandırabilmek, sebeplendirebilmek, azltacak veya dindirecek yolları bulabilmek mümkün elbette. Ama bunun için öncelikli adım acıyı tanımlayabilmek, tarif edebilmek.
Kendi acımı dindirmek için de öncelikle içimdeki yaranın tanımını yapabilmeliyim..
Sıralayıp üzerine düşünerek boyutlandırmayı yapabilmek ne zaman nasip olacak?
Kurulan hayallerin gerçekleşmemesinden kaynaklı HAYAL KIRIKLIĞI
Hayattan tekrar vazgeçmek üzereyken hayatıma aldığım bir insanın gidişinden kaynaklı ŞAŞKINLIK
Bir daha görememek, gözune bakamamaktan kaynaklanan KAYBETME HİSSİ
Gidişinin ardından göstermiş oldugu hareketlerinden kaynaklı oluşan KIZGINLIK
Hala alışamamış olmamdan kaynaklı oluşan KABULLENMEME
Onu bir daha asla sevdiğim hali kadar masum ve temiz goremeyecek olmamın verdiği KORKU
Kırdığı kalbin farkında olmadan yeni hayata bu kadar erken başlama hevesinden kaynaklanan DEĞERSİZ OLMA HİSSİ
Onu hala her haliyle seviyor olmama rağmen, sevilmemiş olmaktan kaynaklanan MUTSUZLUK
Sevgiye en ihtiyaç duyduğum zamanda sevdim yalanının söylenmiş olmasından kaynaklanan KANDIRILMIŞLIK
Canımı bu kadar acımasızca bir şekilde yakmış olmasından kaynaklanan NEFRET
Benim acımı ancak bu acıyı başkası ona tekrar yaşatırsa anlayabilecek olmasına rağmen; herşeye rağmen halen üzülmemesini isteyecek kadar büyük bir AŞK
Bir kalemde akla gelenler bunlar. Tariflendirmek mümkün mü bu derdi. Acımın dinmesi için önce hangi dertten vazgeçmeliyim? Önce hangisi yok olursa hersey daha kolay olur? Kızgınlığım ve yer yer doğurmaya çalıştığım nefretim bu aşkı ve acıyı bitirecek mi?
Halen acı çekmekten mi bahsediyor insanlar.?
Acılar herkesi büyük etkiler. Ama henüz tanımı olmayan bir acıyla yaşayıp çözümlemek için elden hiçbir şey gelmemesi daha büyük bir acı.
