Suskunluğun ifadesiydi acizliğim. Güç, göç etti; çok erken miydi diye?,,,
Billur suların ışıltısı mevcut idi karanlığa gömülmüş hayallerde,,, Suskunluk misafir idi yüreklerde…
Ne ölüm ne kalım ve ne de eksik kalmış bir yarım. Tamamlanmaktan yoksun bir anım… İşte o an’ım,,,
Kalmış olabilmenin ihtimalini sevmişti yaralar. Yoksundular bir dirhem, azıcık, kısacık ve de birazcık yaralar(dan)… m.
