mehmet argum

Aşk, hissettiğin kadardır. Kana bulanan gözdür. Görmediğini görüyormuş gibi içinde büyütmektir. Yılların hiçbir önemine aldırmadan, saliselik bir dilimde ağırlığı bulmak adına çırpınmaktır. Sırtın terlemesi, boğazın şişmesi, en çokta dayanaksız seni…

Vazgeçmek üzerine öyle kaim olacak, hiç eskimeyecek sözler söylenmese de olur. Söylenin ne zaman geçerliği olduğunu  kişi kendisi bilir. Mesela yüzünü görmeden radyodan dinlediğin eşrefi mahluka meftun olunması. Çok basit…

Komleks gururu bitirir. Kibir sevgiyi küçültür, zamanla toz zerresi yapar. Bu arada sevgi de gururun yeri nedir ki zaten? Bugün, Yenikapı metro istasyonunda dışarı çıkmak için yürüyen merdivenleri  kullanırken, iki…

Nereye baksam, ne desem sanki ismin kulaklarımda yankılanıyor. Okuduğum her cümle sen diye başlıyor, senden sonra nokta kullanılmış. Her tabelada adın yazılı. Herkes senin isminle sesleniyor birbirine. Ne önceden bir…

Geldim yine bir hüznün başlangıç aşamasına… Yazmazsam kudururum… Ümidim damla damla tükeniyor aslında… Kusurlu seviyorum…Tüm utangaç yanım gibi… Sesimi yükseltmeden konuşmayı seviyorum ama cümleleri dizerken birbirleriyle kenetli, okuyana ise  tüm…

Üniversiteye biraz geç başladım. Aslında geç başlamadım geciktim;hayatta her şeyde olduğu gibi. Liseden sonra İstanbul’da okumak için 4 defa üniversite giriş sınavlarına girdim. Kısmet olmadı.Çünkü gerektiği gibi çalışmıyordum. Sınav sonuçlarından…

Umut tebessüme layıktı oysa… Düşte saklıydı. Sokaklarını gezmekten bıkmadığım İstanbul vari… Müptela etmişti beni hayaller en ulaşılmaza doğru, en doruğuna hemencikte… Sahillerini  arşınladığım, yanına oturduğumda – bana göre dünyanın merkezi-layıktım gördüklerime…Sence…

Gitmek, kendi içinde yapılan yolcuktur bir yönüyle. Hayalinin dünyaya avazı çıktığı kadar bağırması. Kendine meydan okuma çabası. İçin de bir başkasını yaratmak isteği, kısıtlı olarak. Ruhunun  bühran etmesi.Kendi gerçeğine göç…