FatmaDevrim Yapık

Şarkılar anlar insanı en çok. Onlar dile getirir sevgiyi, acıyı, hasreti, pişmanlığı, incinmişliği, umursamazlığı, isyanı, özlemi, sensizliği… Bazen tutunursun şarkılardan birine, memleketi baştan sona dolaştırsın istersin. Onun hissettirdiği Anadolu insanıyla…

Senle başlıyor tüm cümleler sensiz bitiyor. Öyle bir duygu ki bu, bir annenin doğum sonrası bebeğine kavuşması gibi, yuvası bozulan bir kuş misali. Biraz ürkek, biraz sevecen, biraz heyecan, biraz…

Düşleriyle, hayal gücüyle su olur, nehir olur insan… Sevdiği bir ağaçta dal olur ya da bir kuş olup dal uçlarına konar. Belki de sürgün yerlere göçer bilmeksizin. Bir martının kanadında…

bazen çözülemeyen bir matematik problemi oluyorsun bazense düşündükçe düşünelisi içinden çıkılması güç felsefi söz bazen okundukça okunası gelen içine gömülen bir tarih konusu oluyorsun bazense edebiyatın sevilen halk hikayelerinde aşk…

Şimdi zaman seni hatırlatıyor bana, alıp götürürken benliğimi sana doğru. Belki arabesk bir şarkının içinde belki belki de bir halk ozanının ufak bir deyişinde… Ama yitip giden benliğimin yalnızca sende…

Mevsim dışıydın… Serin bir yaz akşamında derin bir nefes alarak gökyüzündeki yıldızları seyredalmak gibiydin. Düşlerime giriyordun çıplak ayakla, sensiz paslanmış hissediyordum kendimi adeta. Sensiz olmak istemiyordum çünkü. Yaşamak istiyordum seni,…

Toprak, kuru dallar, otlar tanıdık bir şarkıyla gelen yağmurun serinliğine  bırakıyor kendini… Sonbahar sapsarı ve serin bahçelerden ince, bulutsu, yağmur tıpırtıları gök gürlemeleriyle şehre doğru yürüyor. Yağmurun mırıltısına kaptırıyorum kendimi…

Şimdi zaman seni hatırlatıyor bana, alıp götürürken benliğimi sana doğru. Belki arabesk bir şarkının içinde belki de bir halk ozanının ufak bir deyişinde… Ama yitip giden benliğimin yalnızca sende olduğunu…