l'inspiration

“İyi halt ettin de bomboş bıraktın kollarımı…gitmeseydin karın boşluğuma bırakacağın yavru olacaktı tek kaygım…tüm insanlığı falan kucaklayasım geliyor şimdi …Buyur!”

“Tam istediğim gibi sevme beni…tanrıya döndüğüm gibi sana da arkamı dönerim…öyle bir sev ki unuttuğum tanrıya geri döneyim…”

  “Ağız dolusu susasım gelir…nefesimi duyarım sonra…ellerimle kulaklarımı kapatırım…kalbim başlar bu sefer! Yine ses, yine ses!”

“Korkmuyorum artık senden…ne yaparsan yap… kabulüm…gözüm kapalı…ne ölmek istemek, ne intihar, ne de bir vazgeçiş bu…yaşarken dirilmek…”

“Öyle heycanlanmışım ki, bana pas attığında kale çizgisi nerde farketmemişim bile…gol attığımı sanıp sevinçten havalara uçmuşum…hakem sarı-kırmızı ofsayt bayrağını gösterince uyanmışım gerçekliğe… şimdi kendi iradesiyle yedek klübesine oturmuş bir oyuncu…

  “Bir imdat sanki çıkarılan her ses!”

“Artık sana kavuşsam, bana dönsen ne olur ki sevgili? Nasıl sevişirim seninle umarsızca, açlıktan kazınan mideler, üşüyen eller, bombalanan evler varken!?”

“İki kolun vardı…bir kez sarsan ölmezdin…iki kolum var, sarıp sarmalayamadığı için bir kez seni kopmak isteyen…”