rizoryus rizoryus

Özlüyorum en karanlık yanlarını… Çok mu geç kaldım benliğine, varlığına, kalbine… Sana çok mu geç kaldım, yine ? Hayır elbette ki de!Bu sefer kandıramazsın beni biliyorum sen hep oradaydın. Gelmeyecektin…

Ne kadar zamandır buralarda değilim,bilmiyorum,emin olamıyorum. Bildiğim bir şey var ama bu arada neler kaybettiğim nelerden uzak kaldığım,boş yere … Ne kadar da uzaklaşmışım kendimden,olmak istediğim yerden,zamanın akışından,anın derinliğinden… Ne…

Yine kaybolmuş bir yerlerde,bekle geleceğim dedi ve gitti ve ne zaman geleceğini kendi bile bilmeden … Yüreği gözyaşları ile dolu biliyorum bilmiyorum sanıyor ama anlıyorum haykırırcasına yorgun yüreği Çok mutlu…

Özlersin de susarsın , görürsün yine susarsın, anlarsın umursamazsın, hissedersin de soluyamazsın ya ne dersen de işte hayat böyle yarım ve çaresiz. An geçer gider de gelemezsin baş ucuna, yarım…

Bu meşgale içinde hıg  diye farkında olmadan gideceğiz ya buna üzülüyorum. O zaman da şaştığımızla kalırız. İşte keşke bu yüzden kaybetme korkusu olmadan kazanma arzusunu tatsak. Aslında ne kadar parçaladıkça…

İnsanı yaptıkları kadar yapamadıkları da üzer mi ya da yapamadıkları kadar yaptıkları ?? Bunun derdi batar mı cam kırıkları gibi kalbine seni alır götürür de geri sana getirmez ha ne…

Artık uyuma vakti. Korkuyorum kalbim beni terk edip gideceksin diye  uyuyunca…Anlatamıyorum kendime bu aslında bir uyanış, ruhum için aydınlanma vakti ama bir o kadar da zor. Karıncalanıyor her yanım olmayan…

Bugün biraz bahar gelmiş dedim buralara babaanneme. ”Amma da laf canım ” dedi. Daha mart ayı varmış. Hem ne derlermiş :”Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır.” Eee o da haklı.…

Kafan allak bullak. Dağınık sende her şey; dağılıyorsun her bir sohbette, şarkıda, hatırada ,resimde ve hatta kuşun uçuşunda, uçağın kalkışında…  Haykırmak istiyorsun sesinin çıkmayacağını bile bile , çığlıklar atmak sessiz çığlıklar olacağını…