BİR KİTAP YAZBÖCEĞİ

Dolunay gecesi üşüyor yazböceği
Üşümek ki efendisi yalnızlığın
Toprak suya
susamış,
Ben sana.

Karanlığın gürültüsü uyku kaçırmış
Aydınlık ki sessiz ve korkunç
Başak lazım
buğdaylara,
Saçların bana.

Çocuklar esir düşmüş oyunlara
Özgürlük ki demir parmaklık ardında
Sesini duymak istiyor
kulaklarım,
Başka seslere sağırım.

Seninle koşabilir insan, zaman yolunu
Zamanyolu ki sonsuzluğu sonsuz
Seni okuyabilmeliyim
insanlara,
Ki sen sığmazsın kitaplara…