Bir otobüsteyim..
Beynimin içinde çalıp duran şarkıyı susturmaya çalışırken ateşler çıkıyor beynimden. Düşüncelerim, düşündüklerim yanıyor. Hatırlarımı yokluyorum beynimin kargaşaları arasında. Kaybettiğim insanları arıyorum. Ve o kargaşanın arasında suratıma çarpıyor unutamadıklarım. Yalnızlığım, acılar ve o kahrolası yaralar bir kez daha buluyor beni. Oysa yanıp kül olmuştu ne varsa beynimde. Öyle sanıyordum karşıma çıkana dek bırakılan izler. Şarkılarımı, şiirlerimi yokluyorum.. Sevgimi yokluyorum. Bir denizin acı veren sessizliğini yokluyorum. Renkleri yokluyorum. Bulmak istediğim bir şey vardı. Bir şeyi öyle kaybetmiştim ki; bu yokluğun asıl sebebiydi. Hüzün veren ancak bana ait bir şeyi sonsuza dek kaybetmiştim. Ruhumu acıtıyor tüm bunlar. Dayanamayıp onu da kaybediyorum.
Bir otobüsteyim ve ruhunu kaybedenlerin yolunda, yolumu kaybediyorum.
