Bir kaldırım taşına oturup şiir yazmak istedim sana. Yavaş yavaş ruhuna karışıyordum. Yüreğim bununla dolup taşarken, sen, benim olmayacak bir hayalin bir rüyanın hayalinde adımlar atıp duruyordun. Sonra.. Sonra bir an göz göze geldik ve ben derin bir nefes aldım. Bir anda kalktım oturduğum yerden. Giderek hızlanan zaman karşısında yürümeye başladım. Bir kadını şiir yapmak istedim ve ben şiir koynuna alan adam vazgeçmiştim seni şiirim yapmaktan. Atarken adımlarımı alelade, hiç tanımadığım sokak aralarında, kayboluyordum. Hiç tanımadığın beni, asla göremeyeceğin biri olarak yanımda alıp ilerliyordum. Bilmiyorsun tabii sen, hiç bilemeyeceksin belkide ama ben yitik zamanların yolcusu bir daha o sokağa hiç dönmedim.
