Bir Vapur İskelesi

Aşksız duramaz insan 

Tıpkı hayatta sessiz olamadığı gibi

Kenetlenirse bir gün dudakların

Bil ki aşk alev almıştır solgun yapraklarıyla

Süzülüyordur, boyun büküyordur artık kadere.

Kahkahaların perdelerini suskunluğa açmıştır

Bir kanun uzaktan en acı nağmelerini çalmaktadır

Öyle yitiktir ki notalar

Aşkın mısralarını en ince seslerle çalar.

Oysaki hoyrattır hayat

Alır, savurur benliğini 

Bir vapur iskelesinde kaybedersin 

Örselenmiş bir avuç aşkını

Tek tesellidir rüzgarın omuzlarında onun kokusu.