‘Zaten kendinin dışındaki değil miydi hayat? Bu kendine odaklı insanların yaşadığı hayat hayat değil be yavrum.’ Ne güzel de ifade etmiş bozoklu, bencil insanların bakış açılarını. Nice insanlar gördüm ekmeğini kıyıda köşe de yemeğe çalışan, nice insanlar gördüm kendine has duyguların dışına çıkıp empati kuramayan, başkalarını düşünemeyen… Önce durdum ve acıdım hallerine, gerçekten de hayat kendinden mi ibarettir diye sormadan edemedim. Her şeyi kendin için yapmaya başladığında, kendini düşünerek yapmaya başladığında başka insanların hayatında olmasının bir anlamı kaldığını düşünmüyorum. Başkaları dediğimiz insanlarla iç içe yaşamadığın bir süre de nasıl olur da gerçekçi olağan bir hayat yaşayabilirsin ki ?
Bencil olmak diğer insanlara yaptığın kötülüklerden ziyade kendine yaptığın en büyük ayıptan başka bir şey değildir. Bölüşmediğin ekmek, el atmadığın yardımlar, baş koymadığın bir iş, alışkın olmadığın bir insanlık bireyselliğin dışına çıkamadığı gibi seni topluma ayak uydurabilen şahıslar dışında bırakmaktan ibarettir azizim. Diyeceğim o ki bencillik bir insanın kendine yapabileceği en büyük kötülüktür, bencil olmayınız…
