gidersen eğer gelmeyecekler artık balkonumuza konan Cemal Süreya’nın kuşları.
belki de bu yüzden balkonsuz bir eve çıkacağım. çokça masraf yapacağım durduk yere.
bir süre sonra işe gitmelerim azalacak; yastığa ağzımdan akan salyalar eşliğinde uyuyup kalacağım; çünkü sabahları beni öperek uyandıran bir çalar saatim olmayacak.
sen benim çalar saatimsin;
her dakika kalbimde, beynimde, damarlarımda, kanımda çalan.
gidersen eğer
işe gittiğimde seninle ilgili şeylerle uğraşacağım,
kafama takacağım içinden senin geçtiğin her şeyi,
odaklanamayacağım mavi dosyalara, odaklandığım tek şey sen iken.
hışımla odama girecek patron
onlarca tartışma ve kıçımda kırk dört numara ayakkabı iziyle kapı önüne koyulacağım;
parasız pulsuz sensiz ve bensiz bırakacaksın böylelikle…
Gitme lütfen, hikaye köşede bir yerde devam etsin;
ne balkonsuz kalalım
ne kuşsuz.
Volkan Uysal
