Kötü bir huyu var kalbimin. Nefret edemez kimseden. Kin tutamaz. Küfrlu sözler sarf edemez. Usulca bekler… Sabrının sonundaki son zerre tırnak uçlarini kemirine kadar bekler. İçi içini yer bazı küfrlü sözler karşısinda ancak diline ikamet etmez hiçbir art niyet. Kalbini tuzla buz olur öfkesinden. Ancak öfkesi hicbir zaman tuzla buz olan kalbinden degildir. Bu kalbi hak etmemek için sarf edilen caba icindir. Hak ettigini görmek ister karşısindakinin. Ve tamamen hak edilmedigine inandigi zamansa sogumaya başlar icinde yanan sabır ateşleri.Sogumaya başladiginda ise yine vazgecmez son çabalarıni sarf eder. Buz tutuncaya dek soguyana kadar bekler. Ve bir gün buz tuttuğunda… Güneş olsa ısıtamaz. İste bu. Nefret etmekten de beter.
