Gece sarar gezegenini evrenin acımasızlığından, kollayıp gizler karanlığa bürüp,
herkesi bir anne şefkati ile gizler karanlıkta ve canlılar korkmasınlar diye unutmaz gece lambası olan ayı.
Şimdi;
Gecenin huzurunda bütün ışıklar, gecenin himayesinde bütün rüyalar…
Fakat Yalnız’lar, gecenin en kuytu yerinde çaresiz, korkmuş ve kimsesizler.
