Eskiden tv açmak için can atanlardan biriydim. Bizleri uyutmaları için tv da değişik programlar izlerden her insan gibi, yaklasık 5 aydan beri tv izlemiyorum. Korkuyorum aslında şehit haberi almaktan, vatan için oy verdiklerimiz bizim için bir şeyler yapmıyorlar. Benim kardeşim askerde olduğu için korku içinde uyuyorum. O tv dan şehit haberi alıp Kardeşimin ismini görmekten korkuyorum. Bu gün 16 şehit in olduğu haberi okuduğumda o isimleri okurken neler hissettiğimi satırları yavaş yavaş inerken ölmesin die dua ettiğim saniyeler geçmedi, ya ölenlerin ailesinin hissettikleri ne olucak. “i guess warhol wasn’t wrong fame, fifteen minutes long” Herkez bir gün 15 dakikalığına meşhur olucak sözüyle bence bu günleri anlatmış Andy Warhol. İnsanları uyutmak için medya kullanılıyor, bizde bu medyayı takip ediyoruz. Gazeteleri ele aldığımız zaman hep taraflı, medya taraflı biz gerçekleri öğrenmek için iki taraflı medyayı mı takip edicez. Arasındaki gerçeği bulabilmek için iki tarafı da mı okucaz. Gerçekleri kapatmak için yalan söyleyen medyayı mı yoksa doğruları abartan medyamı, bazı haberlerde bu gün 46 ölü diyen medyaya mı inanalım yoksa 16 diyen medyaya mı, biz kandırılmanın gururla mı yaşayalım yoksa gerçekleri konuşarak insanlara medyanın yalan söylediğini mi anlatalım. Bunları yazıyorum neden bilmiyorum insanları değiştirmek imkansız bunu da biliyorum ama bir umut, televizyon karşısında bir dizide bir aşk hikayesine bakip neden böyle aşık olamıyorum değil veya bu nasıl bir zenginlik deyip televizyon karşısında düşünmek değil bence hayat, Aşk dizisini siz kendiniz yazın öyle bir aşk yaşayın ki insanlar size imrensin. O tv başında oturarak değil çalışarak zengin olmaya çalışın, ben bile dahil bize hayatın yalan kısmını gösterdiler. Aslında bizi hep uyuttular. Ama siz uyumayın, geleceği uyutmayın……
