Unutmak silinmektir kendinden,
Kendinden kendini silip boşluğu koyarsın en güzel hayalinin içine
Hiç kalır var olanlar ,yoklar var olur
Sanki yarılmıştır ay ve gökyüzü
Seninse gökyüzünün altında bir karınca kadar kemiklerin
Beklemek bir efsunlu zincir gibi mıhlamış ayaklarına ,
Duruyorsun hayat gibi
Kendi kuyruğunu yakalamak istiyor gene kuyruklu yıldızın
Heybede yine cöplükler ve eskiler…
Ve düştü düşecek gibi sarkmış gene yıldızlar
Bir kıvılcım parlıyor küllerin arasından
Ardından bir yıldız soluyor
Yutuyor gece düşlerini
Dogmamış günler batıyor ufuklar da
Gözlerin le yürüyorsun,kayıyorsun soğuk taşlarda ,
Kesiliyorsun parça parça rüzgarlarda
Sırtında bir parca insanlık
Heybe de çöplük ve eskiler….
