İçimde dev bir intihar korkusu. Bir adım kala hayata. Sevdiklerim tablo gibi sıralandı gözümde. Yanan ışıklardan ürktüm bir an. Soğuk vurdu yüzüme aklım geldi başıma. Hafif bir akustik hatırlattı seni bana. Hayatı bir geçe. Adımı fısıldasın bir yaralı sana. Korkuyu hissederdim tüylerim ürperirdi. Garip bir denkleme koşmak hep kader değildi. Denklem garipte değildi aslında, sayıları biz yerleştiriyorduk hayata. Aynı şehirde nefes almakta ne gereksiz bir vukuattı. Yalnız geceler sevişirdi benimle. En berbat halimde buydu. Yalnızlığa mı bir şey demeliydim, geceye mi sövmeliydim. Cevapsız sorular döndü durdu beynimde. Kimse düşünmek istemezdi renk körü birini. Adaletsizce vuruyordu kırbacı hayat. Adalette neydi öyle. Vurmanın adaletide olmazdı yine. Bir duvar vardı önümde boyası kötü. Engeldi hep hayata. Ayağa kalkmaya çalışan birini yere iterdi o. Sigara dumanı gibi bir hayat. Her çekişte inleyiş. Her çekişte eksik. Eksiklikte alışagelmiş yutulamayan bir şeydi. Elle tutulamayan bir nedendi seninkisi. Sadece, neyse . . .
