İnsanlar değişmez… “Ben değiştim” ya da “değişeceğim” diyene inanma sakın. Hatta değiştiğini düşünsen bile kanma bu yalana. Huy öyle bir yerleşir ki insana sakın çıkarabileceğini sanma. Ya olduğu gibi kabul et ya da yol yakınken terk et…
Sadece sevgilin, eşin değil bu bahsettiğim insan; arkadaşın, dostun ya da akraban. Bir şekilde hayatına konumlanmış, yaşamında yer etmiş herhangi bir insan…
Katlanmak zorunda mısın önce bunu düşün, değer mi sence? Sana değer vermeyen, hareketleriyle yara alıp almayacağını düşünmeyen biri için değer mi kendinden vazgeçmeye? Bence değmez. Sinirlerini bozmaya, psikolojini alt üst etmeye, ruhunu dengesizleştirmeye değmez…
Senden, sağlığından, varlığından, güzel ruhundan daha değerli bir şey yok bu hayatta. Nefes aldığında huzurlu olmak istiyorsan yavaşça; yok vazgeçtim, hızlıca çıkar o insanları hayatından. Yakınındalarsa uzağa git, telefonla konuşmak bile sana yetiyorsa konuşma. Bu seni daha az saygılı biri yapmaz; eğer karşındaki saygısızlıktan dem vurursa…
Hayat son derece kısa bunu da sakın unutma…
Merve YILMAZBİLEK
