Tecavüz ediyoruz. Birbirimizin fikirlerine, yaşam tarzına , haklarına , düzenine tecavüz ediyoruz.
Duyarsız olduğumuz , boş verdiğimiz için tecavüz ediyorlar.
Bu olaya çok basit bakalım:
Komşumuzun ailesi içinde şiddetli geçimsizlik olduğunu duyuyoruz. Ve boş veriyoruz. Belki intihar ediyor aileden birisi , belki katil oluyor. Yardım etmiyoruz. Aslında toplum bilincinin senden benden başlayarak oluşacağına inanmıyoruz.
Yurdum insanı diye paylaştığımız şeyleri binlerce kişi beğeniyoruz. Hastaneye dışkısını bırakmasına , kırmızı ışıkta geçmesine , emniyet şeridinden yürümesine gülüyoruz.
Mikro ırkçıyız , benciliz , saygısızız , tembeliz .
Eleştirmek her gün yaptığımız şey. Kişiyi, sanatı, ürünü…
Ama nasıl eleştirilir bir haberiz. Toplum olarak bunu bile farkında değiliz. Bunu bile yapamıyoruz. Kelimeleri anlamlarından şaşırtıp, kendimize göre kurallar koyuyoruz. Eleştirdiğimiz şeye saygı duyamıyoruz.
İşte bu yüzden: öldürüyoruz , tecavüz ediyoruz ; ölüyoruz , taciz ediliyoruz ve eleştiriliyoruz.
Bu boş vermek devam ettikçe bunlara mahkumuz ve özgür değiliz.
Sizi bilmem ama ben özgür olmak istiyorum!
