Bu Dizeler Yunus Emre’ye..
Yüzyıllar önce senin çıktığın ve sonucunda seni sen, seni Yunus yapan Anadolu topraklarından yazıyorum. Yüzyıllar da geçse sevgi dendiğinde akıllara düştüğünü bilmeni isterim, sevmek dendiğinde bunun sadece iki insan ve tezahürde iki yaratılan arasında olmadığını görmeni isterim. Öyle ki geçmişten sadece adın kalmadı hafızalarımızda, sebepli sebepsiz en ufak sevgi kırıntısında fikirlerin kaldı bizimle, toprağına sadece Fatiha okunmuyor ruhun rahatlasın diye, şiirler methiyeler de okunuyor kalbin huzur bulsun diye.
Bir söz vardı çehremizde kaldı lakin şimdilerde seni anlatır oldu. Âlemi âlimler, evi kandiller aydınlatır. Senin alimliğin kaldı alemlerde yol gösterici nispette aydınlığın, halen mazlum ve yorgun ifadesiz şu coğrafyada. Öyle ki haksızlık, zorluk ve zorbalık hükmü olan topraklarda ortak bir dilimiz var geçmişten bizi biz yapan. Biz o dilden halen vazgeçmedik. Evimize gelecek olursak sözlerini sayfa geçişlerinde gördüğümüz okuduğumuz onca kitap var kütüphanelerimizde, elimizde, dilimizde. Tıpkı senin zahirde bahsettiğin gibi dost kalbine kurulan aşk çadırı misali bir yer edindi kelamın, kalemin.
Kendimden, su gibi geçen ahir zamanımızdan bahsederek bizden de haberdar ederek bitirmek istiyorum sözlerimi. Sokaklarında peygamberlerin yürüdüğü güldüğü ama hep öldürüldüğü şehirler halen yasta. İyi olan habil oğulları ile kötü olan kabil oğulları halen bir kavga içerisinde bitmek bilmeyen, lakin inanıyorum nefes yerine tercih ettiğin buğday misali o buğdaydan yenilen ekmek ve gün gelecek o ekmeği bölüşerek yiyeceğiz.
Selam ve Dua İle..
10 Şubat 2022 • Emreikinokta
