Bazen yokluklarda sürgün olursun. Bir çift ellersiz boğulursun. Karanlıklarda yaşarsın. Işık sızıntılarında gölge ararsın mesela. Yada bir oyuna çevirirsin hayatı. Pencere önlerinde bulutları bişeylere benzetirsin nedensiz boşluklarla. Öyle bişey ki hayat en üstte olsanda hep duvarlarla yaşarsın. Öyle bişey ki hayat karanlıklarda yaşasan bile gözlerin kapalı karanlıklarda hayat sürmek istersin ve yine öyle bişey ki yüzüne vuran küçücük ışıktan umut beklersin NEDENSİZ… VE YİNE NEDENSİZ…
