Seni sevmek
Ne yorucu ne çetin iki kelime
Karanlığında yürümek gibi
Adını bilmediğin sokağın
Biraz korku verici biraz
Yalnızlığın içindeki huzur gibi
Seni sevmek
Kendime karşı bir başkaldırı
Bir savaş gibi sonu belli
Galip yine sen kaybeden
Her zamanki gibi yine ben
Gecemi bölen o derin düşünceler
En şiddetli baş ağrısından da beter
Hüzünler çarpar yüzüme
Şüpheler, endişeler
Acımasızca gırtlağına dayanan
Bir bıçak misali
İsmini ismimin yanında
Zikretmektir bunun merhemi
Adına bir şeyler karalamak
Şifamdır bitmeyen geceme
Seni sevmek
Sonbaharda ağacın yaprağını
Döküşündeki hüzün sanki
Oysa ben
Sonu mutlulukla biten bir hikaye
Kuşların uçuşundaki neşe gibi
Olsun isterdim
Denizin hırçınca dalgasını
Kıyıya vuruşundaki huzur
Gülüşündeki hayat gibi
Berrak olsun isterdim
