Sevmek yok dedi adam, döndü arkasını herkese küsmüş bir halde yoluna devam etti. Karşısına kimse çıkmadı,yanında kimse olmadı. O hep yalnızdı, yalnızlık onun kaderiydi. Sonra sövdü her şeye, yaktı sigarasını ve yoluna devam etti adam. Bu arada kafasından bin bir türlü şey geçiyordu, kimin yüzünden bu duruma geldiğini soruşturuyordu beyninde ama hiçbir cevap alamıyordu adam. Susmalı idi, konuşursa çok daha fazla kişiyi yitireceğini biliyordu adam. Sanki çok fazla kişisi varmış gibi. Sevdi adam, birisini sevdi, ne olursa olsun vazgeçmedi o insandan, hayatının tam ortasına koydu onu, hiç vazgeçemeyeceği bir yere, kalbinin tam ortasına koydu adam. Çok fazla şey söylemek isterdi ama susuyordu, çünkü biliyordu konuşmak fayda etmeyecekti. Bütün imkansızlıklara rağmen hala deliler gibi seviyordu adam, bir çok kez vazgeçmek istedi ama bir türlü başaramadı, çünkü o gidince hayatı bomboş kalacaktı biliyordu, bu yüzden susmayı kabul etti adam ve yoluna devam etti…
