Bir şiire kanıyorum
Herkes şiir mi sever?
Senin bu gözlerin çok şiirsel
Ben seni seversem bir şiir mi sevmiş olurum?
Senin bu yüzün bir şiirin kafiyeleri gibi.
Her şeyin temiz tarafı gibi.
Aşk ellerini kirletmekmiş,
ben hiç sevmedim ellerimi kirletmeyi.
Bir umut temizleyebilirmiş,
senin bu şiirin hüznün içindeki bir umut gibi.
Uzun bir gidişe ihtiyacım var
Ve kendimi kaybetmeye
Uzun bir boşluğa ihtiyacım var
Manzaranın değişmemesi gibi
Mesela vakit hep gece olmalı,
yıldızların yeri aynı kalmalı
Ve ben,
sessiz bir gezegende uzanıp kendimi dinlemeliyim.
Ellerimi başımın altına koyup uzayı izlemeliyim.
Gidemiyorum işte,
tek sorun şiirlerin.
Senin bu şiirin ,
insanın durup nereye gideceğini şaşırması gibi.
Eski bir bankta oturup dünyayı anlamaya ihtiyacım var.
Veya dünyayla konuşmaya
Bu konuşmalarda eksik bir şey var
Senin cümlelerin geçmiyor içinde
Fark edince susuyor insanlar,
Senin bu şiirin uzun bir sessizlik gibi.
Kabuklarımı sıyırmaya ihtiyacım var
Acımasından korkmuyorum hatıralarımın
Artık toplamıyorum da kırıklıklarımı
Ne varsa döküyorum bulutlarımdan
Ve ne varsa döküp bakıyorum
Senin bu şiirini bir türlü bulamıyorum.
