Süzülmesi gereken mayhoş bir zaman var
geçmişte.
Durdurmak, aklı başında olmayanların
düzenbazlığı.
Daha da geriye sarmak, güçsüzlerin
en etkili kozu.
İleriye sarmak ise umudunu yitirmeyenlerin
tek umudu…
Yaşananlara rağmen bir yudum alabiliyorsak;
güzellikten, iyiden, maviden, şiirden, şairden…
Bilin ki en hüzünlü çocuğun umutları hatırına
dönüyor dünya.
Yalnız bir adamın kalabalık hayalleri hatırına
gülüyor tüm kadınlar.
Sevincin, umudun arasına
her ne acı karışıyorsa; sırf bir gözyaşı hatırına
geceler, düşleri devrediyor sabaha.
Düşleri, çocukluğu, umudu parçalanmış
başıboş bir yalnız, pazar gecesi yazıyorsa
eğer başıboş bir şiir.
Bilin ki;
orada kalbini bahara devretmiş masum bir kadın,
kanadı kırık bir martı,
bozuk bir saat
ölüm zamanını bekliyor…
