Anlayamazsın.
Yavaş,yavaş aynılaşmaya başlar günlerin.
Yediklerinden bile tat alamazsın.
Belki de bu yüzdendir tatmada tuz atmaların.
Biraz gülümseyince yanakların ağrır.
Onlar bile hamlamıştır mutluluğa
Küçük bir çocuk eliyle uzakları gösterir
”Bak gökkuşağı”
Ama rankleri göremezsin ve o an
Anlarsın.
Hayat almıştır senden görebilme kabiliyetini
Sen fark etmeden griyle değiştirdi tüm renklerini
İşte şimdi bedenin ayaktayken ruhun yatmıştır musalla taşına
Ve sen tükenmişsindir.
