Hani bazen insan karanlıkta kalır ya, musibetlerin altında ezilir ya bazen, birtürlü çıkamaz düştüğü bataklıktan, aslında o musibet insanın büyük bir imtihanıdır ya da küçük bir imtihanı. Biz nasıl görüyorsak o büyüklüktedir aslında. Her anında imtihan olmaktadır insan görebilmek meseledir, anlayabilmek ozaman ışık olur yoluna. Karanlıkta ise gözlerini kapamaktır hakikate, eğer insan gözünü açabilseydi musibetin yüzüne gülebilseydi küçülecekti, ondan korktuğundan büyük gözüktü. İnsan ne zaman zorda darda kalsa şöyle bir bakmalı etrafına, kışın ardından, bahara kavuşturup Allahın rahmetiyle açtırdığı ve bize onunla birşey anlatmak istediği rengarenk çiçeklerine bakmalı, çünkü bir çiçek dahi anlatır insana nice karanlıkların ve musibetlerin ardında iyiliklerin ve güzelliklerin olduğunu. Öyleyse, Ey Can! Önünde duran engellere takılma. Karanlıkların ve musibetlerin içinde olsan dahi hakikatten ayrılma, imtihan sırrını yakala.
Anlatmaya çalıştığım şey insanın her anında imtihan olduğudur.
Vesselam.
2 comments
Kardeşim Sufilerin öğretilerini okuyor hissi uyandırdın bende. Böyle güzelliklerle uğraşman çok cazip. Daha çok okumalı ve daha çok anlamalıyız. Ancak öyle karanlığı, aydınlığa çevirebiliriz 🙂
Aynen kardeşim 🙂