Camdaki yağmur damlaları gibiyiz seninle
Birbirine değmeden öylece duruyoruz şekilsizce
Etrafımızda bizden başka yüzlerce damla bu devinimde…
Pencereden ışıklar vuruyor üzerimize
Bir yağmur damlası olduğumu bilmeden içim ısınıyor istemsizce
Yavaş yavaş kayıyoruz pencereden
O sıra sana değiyor varlığım
Kayıp giderken birbirimize karışma ihtimalimiz var mı diye…
O kadar kısa ki bulunma halimiz yeryüzünde
Belki de anlamsızca uzağız birbirimize
Bir sonraki yağmura kadar sonsuz özlemle…
Merve Yılmazbilek
