Betül Ece

Mavi yorganımın altında, ölümü bekliyorum. Bir yerlerde fısıldıyor bana, beni çağırıyor ölüm. Biliyorum. Evimin önündeki yaşlı meşe ağacını seyrediyorum bütün gün. Onu ve kurumuş yapraklarıyla dans eden hafif meltemi… Soğuk…

Size, “ölüm nedir ?” diye sorsam bana nasıl bir cevap verirdiniz? Uzun bir sessizlik midir ölüm? Yoksa sonsuz bir uyku mu? Tamam o halde soruyu biraz değiştirelim . “Savaştan kaçmış…

Söylediğim şeyler mi seni bu kadar kıran, yoksa kırılan umudun mu? Saçma kararlarım mı içimdeki çığlığın sebebi, yoksa paramparça olan hayallerin mi?      Gittikçe kısılan sesin artık boş bir…