Dağın eteklerinde bir ev…
Yanından akan bir dere…
Çocukluğumda çizdiğim basit bir resim
Hep o huzuru aradım
O basitlikte mutluydum yıllarca
Çocukların aklına ilk gelen resimde
Belki de en önemli ihtiyaçtı onlar
Bir ev barınacak,bir dere su içilecek
Bir de dağ,bakıp kafa dinlenilecek
Şimdi ise betonların arasında
Egzoz yutmuşuz her solukta
Zamanla eritmişiz buzulları da
Doğaya buzlarımızı eritememişken daha
Şehrin içinde unutmuşuz şiiri
Gökdelenler içinde gökyüzünü
Uzayan yollarda akıp giden dereleri
Unutmuşuz o basit resmi
Ama hepten unutmamışız da
Kat kat evlerin bilmem kaçıncı katında
Hiç fark etmeden duvarlarımıza
Asmışız o tabloyu
Dağın eteklerinde bir ev…
Yanından akan bir dere…
Göz göze gelmişiz zaman zaman
O basit resimle
Sormamışız kendimize hiçbir zaman
O resim mi yoksa
Resmin içindeki güzellikleri yok eden mi
Basit olan?
Belki bu yüzden cezalıyız
Huzura uzaktan,bir tablodan bakmaya
