Yazılanlar, hep bir tarafı eksik hikâye. Sandığım gibi olmadı. Kalabalık caddelerin ıssız sokak aralarında aradım mutluluk saatlerini. Yalnızlık değildi bu, daha farklı, daha fazlası. Kıştan çıkma baharı kovaladım ıssız sokak aralarında. Müziği daha iyi duyabiliyorum buralarda. Ağaçlar çiçeklerini giymiş, çiçeklerde her tondan yapraklar –gecenin sessizliği, hafiften rüzgâr esiyor- mevcut. Bir şeylerin değiştiğinin en açık kanıtıydı bu. Aradan geçen uzun kıştan sonra geride kalan soğuklukları, boş limanları, ruhsuz ağaçları geride bırakmak amacım. Gecenin kısa, yaşama dair kurgusunun her zaman fazla olduğu o yaz gecelerini –hala aklımda yazdan kalma o şarkının son notaları- kucaklama çabasındayım. Ilık rüzgâr esmeye devam ediyor, yaza çok az kaldı. Düşlerdeki soğukluk, bir o kadar hızlı çarpıyor zaman, sıcakları eritecek kadar. Baharı getirmenin başka bir yolu olmalı.
Mevsimsiz Sohbet
