Sosyal medyanın hayatımıza girmesiyle artan samimiyetsizlik… 21. Yüzyılın belki de en çirkin hastalığı… Mutsuz hayatlar ama mutlu pozlar, kendini birilerine beğendirme çabası , sevgisizlik ama bir o kadar yapmacık sevgi dolu kelimeler… Sosyal medya için yaşıyoruz adeta. Kimi yanındaki annesinin , anneler gününü sosyal medyadan kutluyor , kimi evladının ilk okul günü heyecanına sosyal medyadan ortak oluyor ki muhtemelen çocuk o paylaşımları göremiyor , kimi kardeşine olan özlemini kardeşini arayıp söylemek yerine medyada özlem dolu cümleler kurarak ifade ediyor , çiftler belki de birbirlerinin yüzüne seni seviyorum bile diyemezken sosyal medyada eşine aşkını haykırıyor… O aşk , sevgi , özlem aslında sosyal medyayla yaşanıyor. Ve en saçması medyada aktif olacağım diye yapıyor bunların hepsini. Eğleniyor , yiyor , içiyor ,bir görüp bir daha görmeyeceği insanla yapmacık pozlar verip en sevimli emojileri konduruyor. Sosyal medyadan birilerine olan öfkesini kusup , yüz yüze gelince samimiyetsiz gülücükler saçıyor… Ve hiçbir şeyin tadını tam anlamıyla artık çıkaramıyor.
Kübra KULAKSIZ.
