Yıllar boyunca mücadele ettim, kaybettim, vazgeçtim ve şimdi yeniden doğuyorum. Artık insanlığa, hayata, en önemlisi de kendime olan inancımı tazeliyorum ve en güzeli neşe içinde yaşamaya devam ediyorum. Ama yine de ‘ah gözlerin’ diyorum her seferinde. Bakmamalıydım ona öyle içten, ölesiye bir tebessümle… Bazen gitmek istiyorum, sonra aklıma takılıyor da yalnızlığım ve benim konuşacak pek de bir şeyim yok. Bu nedenle ‘biri’ diyorum biri daha gelmeli benimle kendi yalnızlığıyla birlikte. Kalbimin yerini hatırlatacak birisi lazım gülüşüyle! Ve ben nefes almaya başlayacağım kalbim yeniden atmaya başladığında.
