hayatta insanı hiçbirşey
beklemek kadar yormuyor
baharları umarken
için , için çürütüyor
çok uzak gibi herkes ve herşey
hasret acısı
hançer yarasından beter
beklemekle geçmiyor
günbe gün kanatıyor kalbimi
sustukça kaleme sarılıyorum
ama, gelmiyor bir türlü
mısralar
bari özlemlerimden biri bitsin.
tabi beklemekten vazgeçmezsem…
