Koşmak istiyorum,ışık hızında koşmak.Atlamak istiyorum çok yüksekten.Olabildiğince hayatımda aldığım en büyük nefesi almak istiyorum.Düşünmemek istiyorum,sorgulamamak.Yanlış ,doğru ayırt etmemeyi istiyorum.Dibine kadar özgürlük istiyorum.
Gözlerimi kapatıyorum.Uçuyorum,bir yere çakılma korkusu olmadan.Düşüyorum.Son sürat koşuyorum,çarpma korkusu olmadan
Seviyorum,herkesi seviyorum,herkesi…Sokaktaki amcayı,teyzeyi,simitçiyi.Sonra yalnız kalmak için koşuyorum.Hiç kimsenin göremeyeceği bir yere uzanıyorum,çimenlere ya da her neyse.Sonra olduğumu hissediyorum.Pişman olmadan,keşke demeden.zorlanmıyorum ölürken.Son bir kez içime çekmek istiyorum havayı.Sonra…Sonra başka bir şey hayal ediyorum ama yine ucunda ölüm var.Yine pişman olmayacağım.Ha neden mi:dibine kadar özgürlüğü yattıktan sonra pişmanlıktan çok tiksindiğim içindir belki.Belki özgürlüğe ihanet etmemek için,belki zorlamamaya çalışmamak için ya da belki çaresizlikten…
