bir yola çıktım,
sırtımda yalnız ceketim,
solumda yalnız yüreğim,
yolum da yol değil
çokça insanla rastlaştım
farklı kulvarlardan
aynı bulvarda
öğrendim,
sevmenin binbir çeşidini
insanı,toprağı
hatta karıncalara hak verdim
ne zormuş işleri
döndüm durdum
bir heykelin etrafında
bana bakıyor gibi geldi
alçıyla işlenmiş gözleri
anladım,
sertliğin içindeki gerçeği
sağa gittim sola gittim
evler gördüm
ışıkları yanan
ocakları tüten
bir akşam yemeğine şahit oldum
pencerenin kıyısından
yürüdüm yürüdüm
nereye ait insan?
birkaldırımtaşında
yahut çatının kiremitlerinde
belki de gökyüzünün mavisinde
buldum benliğimi
ben benden başka herkese ait gibiydim
3 çocuklu bir baba,
pavyonda bir şarkıcı,
belki de bir sanatçı
kağıtları sarf eden
benim ülkem yoktu
veya bir evim
her sokak bana çıkardı
her sokak bendim
peki ben kimdim?
