Tir tir titriyordu ve bıraktı ümitlerini kadın göklerde süzülen martılara,ve martılar onu gökyüzüyle aldattı.kadon gökyüzünü parçalamak istedi,yoldu tırnaklarıyla gökyüzünü ve korktu.ınce uzun parmakları gökyüzünde süzüldü bir süre.korktu kadın.kanatmaktan.kanamaktan.gökyüzü parçalandı,kuşlar artık özgür değil,kafeslerine kapatıldılar.öyle bir andı ki o,kafeslerin tellerine çarpan ve kendini kanatan kuşlar bütün bir kainattaki sessizliği böldüler.bıçak sapladılar.sessizliğe değmedi kanatları.kadın izledi.korktu,öyle bir andı ki gökyüzü kuşları isterken kuşlar kafeslerin parmaklarında parçalandı.arzulayış bir kaç dudağın üstünde bir kaç bacağın arasındaydı.kadın arzuladı,gökyüzü onu kanlı yokluğunu terk edercesine aldı götürdü.kuşlar gibi süzüldü kadın.ve yaraladığı gökyüzü onu tekrar aldı.tekrar içindeydi çemberin.bulutlara yatırdılar kadını.kuşlar kafeslerin parmaklarının ardından çıktılar kanatları kopmuş.ve sessizlik tekrar hakim kainata.gökyüzü sonsuzluk içinde yalnız ve sessiz ve bakir kaldı.kadın herşeyin başlangıcı ve sonu oldu.öptü kadın kötüyü çirkini merhametsizi,gökyüzünün ihanetini,ve kuşların çaresizliğini.öptü kadın aldattıklarını aldatıldıklarını,öptü kadın ihaneti.
