Ciğerlerimi temiz havayla doldurdum kulaklarımı Hayaloğlunun şiirleri ile. Hava mı soğudu ne, yoksa bu titremek ölümden mi? Yok ölmüyorum yaşıyorum, yaşarken ölüyorum, yaşarken ayrılıyor ruhum benden. Benden mi kaçıyor yoksa bedenimden mi bilmiyorum. Üşüyorum. İçim titriyor, kalbim, yüreğim heryerim.. Yaşarken ölüyorum, ölüyorum çünkü gözlerimin önünde kaybediyorum dostumu, yârimi.. Gözümün önünde eriyor sevdiklerim gözümün önünde kayboluyor hepsi tek tek. Hepsi tek tek göç ediyor bu diyardan. Ben şimdi naparım bu titrek bedenle bi başıma bu şehir de? Bende mi gitmeliyim? Yoksa olmuyor be olmuyor, gözümünün önünde eriyen dostlarımla. Gözümü kapasam, yüreğimde acıları. Bana koyan, beni üzen, beni üşüten bu şehir de elim kolum bağlı kalmak. Tüm dünya üstüme gelirken, tüm sevdiklerim giderken dayanamam gayrı. Ölmeliyim bu gece..
