Bazen zor geliyor, hemde çok zor geliyor, en baştan başlamak..
Bıraktığın şeylere tekrardan tutunmaya çalışmak.
Zorlansanda gücün kalmasa da, yapmak zorunda olduğunu bilmek..
Sistemin en kırılmaz noktası burası olsa gerek.
Bunun haricinde zamansız kayıpları ve kaderin cilvelerinide unutmamak gerek.
Lakin hatırlasan da, unutmasan da elden ne gelir ki.
Hazırlıklı olmakta fayda var. Fakat boş anında ensenden yakalar seni.
Kaçtığın korktuğun her ne varsa.
Doğduk doğalı bir mecburiyettir gidiyor yaşamak.. Nefes almak.
Burada olmamalıydık…
Aldığımız ah’lardan belimiz doğrulmuyor. Hepimiz biraz lanetliyiz.
Hepimiz biraz kangreniz..
Hepimiz biraz özürlüyüz…
Yoldan sapmak için bahaneler denizdeki pislikler gibi belirirken..
Biz, Yolumuza geri dönmek için var olan bir çok sebebi fark etmeyi reddediyoruz
Sanırım birazda ölüyüz.
Çizgimizi kendimiz belirliyoruz..
Fakat hiç onlara karşı çizgi çekmediklerimiz bizim üstümüzü çizmeye kalkar oldu.
Fark etmem zor oldu.. Ama dolan sabrım değil. Göz yaşım oldu.
Kin besleyip nefret duygularımı kabartıpta acı çektirmeyi aklımdan hiç geçirmedim.
Geçiremedim.. Yoksa geçirmelimiydim bilmiyorum .
Ben hiç bir şey bilmiyorum..
Görmüyor,duymuyor ve dinlemiyorum…
Sadece hissediyorum.. Artık yanılmak istiyorum.
Yanılmak…
