Ufukta batan
Hüzünlü yüzlü ayla birleşir de
Ağlarsın yine çocuk yürekli
Karanlığa sarılmak istersin
Yorgunluk sinmişken hücrelerine
Bekleme bekleme dersin
İnsanlığın kalmadığı yerde
İnsanca duygular hissetmek boş ki
Be çocuk yürekli
Koşup gitmek var şimdi
Geceyarısı o dağlara
O kayalara
Sarılmak var
O keskin kokulu rüzgara.
